ΣΛΑΒΟΜΙΡ ΜΡΟΖΕΚ

Το βραβείο Νόμπελ

Ήρθε κάποτε ένας μεγάλος συγγραφέας, που είχε τιμηθεί και με βραβείο Νόμπελ, για να συναντήσει το κοινό. Ήταν πολύ μεγάλη τιμή, γιατί ο συγγραφέας ήταν διάσημος κι εμείς απλώς μια μικρή πόλη. Έτσι, για την υποδοχή επιστρατεύτηκε μια ορχήστρα, έγιναν πολλές προσφωνήσεις, και ακολούθησε ένα επίσημο τραπέζι σε μια ανθοστολισμένη αίθουσα.
Κατά τη διάρκεια του επίσημου τραπεζιού ο συγγραφέας ένιωσε την ανάγκη να πάει στην τουαλέτα, και βγήκε έξω. Και δεν ξέρω πώς, αλλά αργούσε πολύ να επιστρέψει. Τελικά ο δήμαρχος βγήκε έξω αυτοπροσώπως, να δει μην είχε συμβεί τίποτα κακό.
Στον προθάλαμο της τουαλέτας βρήκε την καθαρίστρια και τον νομπελίστα.
«Εγώ πάντως δεν τον αφήνω να μπει!» φώναξε η καθαρίστρια στον δήμαρχο. «Δεν έχει ψιλά».
«Μα, καλή μου κυρία, έχει Νόμπελ!».
«Αυτό μου το είπε και μόνος του. Και να ξέρετε πως θα τον άφηνα να μπει και χωρίς να πληρώσει, γέρος άνθρωπος είναι, τους λυπάμαι τους γέρους. Όμως όταν μου είπε πως έχει και τέτοια αρρώστια, δεν τον αφήνω με τίποτα! Τι θέλετε δηλαδή, να πάει να κολλήσει και τους άλλους πελάτες; Αν έχει Νόμπελ, ας πάει στο γιατρό αντί να θέλει να μπει σε πολυτελείς τουαλέτες».
Δεν γινόταν τίποτα, και ο νομπελίστας αναγκάστηκε να πάει στους θάμνους. Είπε βέβαια πως δεν τον πείραζε καθόλου, σίγουρα όμως είχε προσβληθεί πολύ.
Με το που έφυγε ο νομπελίστας, η καθαρίστρια απολύθηκε Τώρα στις τουαλέτες δουλεύει ένας νεαρός με πανεπιστημιακό πτυχίο, διαβασμένος, που ξέρει τι σημαίνει Νόμπελ. Μόνο που είναι απίθανο να μας ξανάρθει άλλος νομπελίστας.
ΣΛΑΒΟΜΙΡ ΜΡΟΖΕΚ

Η ζωή για αρχάριους, εκδόσεις γνώση, μετάφραση Αντώνης Μπίκος